Արտյոմը վերականգնողական կենտրոնում բուժում էր ստանում դեռ մի քանի տարի առաջ, երբ նրան անհանգստացնում էին մեջքի ցավերը: Իսկ այս տարի դիմեց վերականգնողական կենտրոն բուժվելու արդեն վիրավորի կարգավիճակում: Սոս գյուղից է Մուսայելյան Արտյոմը, ով սովորոմ էր Տեխնոլոգիական համալսարանի ագրանոմիա բաժնի առաջին կուրսում: Ուսումը կիսատ թողեց հայրենիքի հանդեպ պարտքը կատարելու համար և ինչպես նվիրյալ հայորդի կատարեց իր պարտքը: Լինելով ընդամենը երկու ամսվա զինծառայող իր մասնակցությունը ունեցավ արցախյան 44-օրյա պատերազմին: Հոտեմբերի 18-ին Վարանդայի շրջանում ԱԹՍ-ի հարվածից Արտյոմը ստացավ ականապայթունային վիրավորում: Վիրավորվելուց հետո նրան բժշկական օգնություն ցուցաբերելու համար տեղից տեղ էին տեղափոխում, մինչև հնարավոր եղավ նրան հասցնել Երևան: Այնտեղ նա բուժում էր ստանում Արամյանց բժշկական կենտրոն ԱՓԲԸ-ում: Մի քանի վիրահատություն տանելուց և մարմնի բեկորների մի մասից ազատվելուց հետ Արտյոմը վերադարձավ Արցախ:
Արտյոմը այսօր էլ շարունակում է իր պայքարը, չի երկմտում ապրելու ու արարելու է միմիայն Արցախում: Երկու աշխատանք ունի ՝ քանի երիտասարդ է պետք է չարչարվի և բարեկեցիկ ապագա կառուցի: Անտեսելով մարմնի տարբեր մասերում առկա 22 բեկորները հայրենի գյուղում արդեն իր նոր տան հիմքերն է դնում :
Նա ունի ականապայթունային վիրավորման հետևանք, ձախ նրբոլոքային և մեծ ոլոքային նյարդների նեյրոպաթիա ախտորոշումը: Վերականգնոական կենտրոնում Արտյոմը ստանում է բուժական ֆիզկուլտուրա, էլեկտրոթերապիա, ջրաբուժության և հոգեբանի ծառայություն:
Նրա մոտ բացակայում է սրունք վեգային հոդի շարժումները, որի համար կատարվում է մկանների ուժեղացում, շարժումների ակտիվացում և զգայական թերապիա:
Վերականգնողական կենտրոնում՝ արդեն հարազատ դարձած միջավայրում է Արտյոմը դիմավորել իր քսանամյակը: Իսկ բոլորիս բարեմաղթանքը միայն մեկն էր արագ ապաքինում և նպատակների իրագործում՝ իհարկե խաղաղ երկնքի տակ:
